twitter

Dick Richie twittert niet en bloggen komt er ook al niet van. Ben ik nu dood?

Bouclier et ami

Ik geloof dat niet, dat Vlamingen en Walen echt zo lijnrecht tegenover elkaar staan als de kranten en journaals ons willen doen geloven. Maar de kranten, journaals en ik hebben het dan ook niet over dezelfde Vlamingen en Walen. De kranten en journaals het immers enkel over de Vlaamse en Waalse politici, niet over de bevolkingsgroepen in het algemeen.

Hoe komt dat? Wel, omdat de Vlaamse en Waalse politici het zélf enkel over de Vlaamse en Waalse politici hebben, in plaats van over de respectievelijke bevolkingsgroepen. Je weet wel, die mensen die de Vlaamse en Waalse politici waarvan sprake hebben aangeduid om hun belangen te verdedigen, om in hun naam te spreken.

Nochtans heb ik tijdens de hele recente crisis op geen enkel moment de indruk gehad dat de politici hun volk aan het verdedigen waren. Wanneer De Wever het over de franstaligen heeft, bedoelt hij niet Jean-Marc, Jean-Michel en Jean-Croissant, hij bedoelt Joëlle en Elio en Didier. Wanneer Milquet het over de Vlaminguen heeft, bedoelt ze niet Mark, Geert en Killian, maar Bart, Kris en Caroline.

De huidige generatie politici is zo op zichzelf gefixeerd dat ze het algemene belang uit het oog verloren is. Heel de wereld denkt intussen dat Belgium bijna aan een burgeroorlog toe is, enkel en alleen door hun gedrag.

De politici die ons land in evenwicht moeten houden lijken niet te beseffen dat ze verantwoordelijk zijn voor bijna 11 miljoen mensen, mensen van wie ze bijna letterlijk de stem hebben gekregen, het recht om in hun naam te spreken. Ze hebben niet door dat ze niet alleen voor de goede werking van dit land instaan, maar ook een uithangbord zijn, een indicatie hoe het met dit land, deze mensen, deze bedrijven gesteld is.

Onze politici zijn geen ernstige staatsmannen en -vrouwen die het beste voorhebben met hun land en hun volk, het zijn irritante, verwende kindjes die op de speelplaats aan elkaars haren liggen te trekken voor een knikker die ze alleen maar willen omdat de ander hem wilt.  Heel de speelplaats kijkt toe, wijst lachend naar wat uiteindelijk allebei verliezers zullen blijken en verliest uiteindelijk zijn interesse.

Ik geloof geen hol van wat de politici, kranten en journaals me willen wijsmaken. Het probleem is niet dat we in dit land met twee (sorry voor de vereenvoudiging, vrienden Brusselaars en Duitstaligen) onverzoenbare volkeren zitten, maar wel met een generatie egocentrische politici die geen seconde denkt aan wat de bevolking -hun werkgever- denkt of wil.

En dat aan beide kanten van de taalgrens. Als dat geen mooi teken van eenheid is, dan weet ik het niet meer.

En a ja, schaf die staatssubsidies voor godsdiensten -alle godsdiensten- eens af. Interesseert mij net iets meer dan BHV. En ik heb op u gestemd.

De Vlaming

Ahh, de Vlaming op internet… Tegelijkertijd een lachwekkend en intriest gegeven. Ik heb het er al eens over gehad, maar de praktijkvoorbeelden blijven jammer genoeg niet uit. Neem nu dit artikel op gva.be: Pieter De Crem lanceert ‘vrijwillige militaire inzet’, een stuk dat louter gaat over het feit dat Pipo De Crem jongeren aanschrijft met de bedoeling hen in het leger te krijgen.

Op dit moment staan er vier reacties onder dat artikel, die ik voor de lol eens even inhoudelijk analyseer.

Ene Robby Simons uit Essen schreef:

Ik vraag me af wanneer we ooit is iets constructief, nuttig en doordacht van Crembo te horen gaan krijgen… wanneer de zon uitgebrand is misschien?

Een typisch Vlaamse klaagzang, die verrassend genoeg inhoudelijk iets (zij het weinig) met het artikel te maken heeft. En toegegeven: Pieter De Crem is de grootste lul sinds die van John Holmes.

Daaronder vond ene Luc Cuypers uit Lier het nodig om dit met de wereld te delen:

Zoals bij de politie , daar is men ook meteen in geslaagd als inspecteur ! Nu het leger … vroeger keurde men zja…euh …homo’s af , nu kunnen die aan de slag in t’leger … maar dan vraag ik me af voor welke functie ??? Als “moderne huisman” en de strijk doen , of om pannekoeken te bakken ter gelegenheid van open-deur-dag , of zou het wel dégelijk een infanterie functie zijn … maar dat dénk ik niet !

Ik heb de indruk dat Luc ooit een promotie heeft misgelopen dankzij een andersgeaarde collega en zijn woede projecteert op de hele holebigemeenschap. Dat, of hij is zelf een ongeoute homo. Hoedanook, Cuypers Luc lijkt me een behoorlijk gefrustreerd mens. Geen enkel idee wat zijn reactie met het artikel te maken heeft.

Yoke Baeten uit Antwerpen begint niet slecht:

ik dacht dat er geen beroepsleger meer bestond, vrijwillig aanbieden dan moet er toch nog een zijn zeker, heel verwarrend, (…)

Zowel de inhoud als de enorm kromme verwoording doet mij vermoeden dat Yoke niet meteen de eerste van de klas was, om het met een understatement uit te drukken. Maar hij of zij kan wel iet of wat logisch redeneren, want hij of zij heeft door dat er een leger moet bestaan om vrijwillige legerdienst te kunnen doen. Maar dan komt de rest van de reactie:

(…) maar als het er is dan mogen ze het verplichten om belg te kunnen worden en minstens 2 jaar, dan halen ze al heel wat van straat, en dan eens kijken hoeveel “jongeren “er nog zullen geïnteresseerd zijn in de belgische nationaliteit te krijgen…….zal ook veel verminderen want dan moet men er zoals in andere landen eindelijk iets voor doen!

Wat? Sinds wanneer staat jongeren gelijk aan allochtonen? Zijn er dan geen Belgische jongeren meer? En indien niet, wat zal er dan van ons grondgebied worden als de Belgische ouderen zijn uitgestorven? Lieve Yoke, als je vindt dat er niet genoeg Belgische jongeren meer zijn, kan je maar één constructief ding doen: poepen. Al betwijfel ik of dat in jouw geval een goede zaak zal zijn voor de mensheid in het algemeen en België in het bijzonder.

Edwin Suykerbuyk uit Merksem was daarentegen wel bij de eersten van de klas, nadat hij een keer of drie is blijven zitten weliswaar. Zijn reactie is beknopt en duidelijk, maar heeft geen hol met het onderwerp te maken:

Van welke talen moeten die zogenaamde jongeren kennis hebben ? Nederlands, Frans of eerder andere ? Gaat Mr. de minister deze jongeren eenvoudig vinden op straat ?

Hoezo, ‘zogenaamde’ jongeren? Zijn jongeren die ‘eerder andere’ talen spreken dan geen jongeren? En ik maar denken dat je die titel op basis van je leeftijd kreeg. Als Edwin het artikel gelezen zou hebben, zou hij zijn laatste vraag niet moeten stellen hebben.

Edwin, Yoke, Luc en in mindere mate Robby: jullie zijn dieptrieste figuren, tandeloze Vlaamse leeuwen die het klauwen al lang verleerd zijn en enkel nog naast de kwestie brullen. Gebruik het internet voor porno, waar het voor dient en laat de rest van ons met rust. Of ga bloggen, maar bezoedel geen informatieve websites meer met jullie hersenloze geblaf.

Zou het in de commentaarvelden van de Waalse kranten ook van dat zijn?

Visa

Ik hou van mijn Visa-kaart. Dankzij mijn Visa-kaart kan ik dingen kopen zonder dat het warme consumptiegevoel ruw wordt weggerukt door het invullen van koude cijfers op een overschrijvingsformulier of het moeten ledigen van een zo al niet rijkelijk gevulde portefeuille.

Op tinternet is het nog gemakkelijker: gewoon de juiste cijfertjes invullen, op een knopje klikken en klaar. Geen gedoe met abonnementsnummers, onhandige plastieken kaartlezers met veel te kleine knopjes en online bankingmodules waarvan het design door een programmeur werd gedaan en de programmatie door een designer.

Maar aan dat tijdperk van kopen zonder zorgen is blijkbaar een einde gekomen. Ik doorliep daarnet namelijk het betaalproces op een Belgische webwinkel, waarbij ik zoals gewoonlijk de nummertjes van mijn kredietkaart invulde. Na de bevestigende druk op de knop stak ik de kaart gewoontegetrouw terug in mijn portefeuille, terwijl de website inlaadde.

Groot was dan ook mijn verbazing toen er geen bevestiging van betaling op het scherm verscheen. In plaats daarvan stonden er droge instructies:

Steek uw kredietkaart in de kaartlezer en druk op M2

What the shitfuck? Ik ben een mobiele mens en die smerige kaartlezer maakt geen deel uit van mijn overlevingspakket. Mijn online banking doe ik thuis, mijn impulsaankopen eender waar er een impuls mij in mijn gat bijt. Nader onderzoek leert dat de uitgebreide procedure (voorlopig?) enkel bij Belgische webshops in voege is, in een poging om betalen met een kredietkaart veiliger te maken.

Kan iemand mij uitleggen wat het verschil dan nog is met een online overschrijving? Buiten natuurlijk het feit dat je met een kredietkaart geld kan uitgeven dat je nog niet hebt, maar dat is een andere discussie. Ik ben hoedanook not amused met de nieuwe veiligheidsbarrière. Als ik voortaan mijn kaartlezer nodig heb om te kunnen betalen op Belgische webwinkels, ga ik wel shoppen in het online buitenland. Hoezeer ik de binnenlandse economie ook wil steunen.

bpost

De Post wordt bpost, zonder hoofdletter maar met hip logo. De keuze tussen de laatste twee ontwerpen was naar verluidt niet zo makkelijk, maar uiteindelijk werd er beslist om bij de bekende rood-witte kleurencombinatie te blijven. Persoonlijk vind ik het wat zomerse alternatief nochtans ook niet slecht, maar kies vooral zelf.

Het winnende ontwerp

Dit logo haalde het net niet.

De enveloppen van Luminus

Mijn eigen hoekige zinnen en gedachtenkronkels ten spijt, ben ik een behoorlijke taalnazi. Ik zou letterlijk kunnen moorden telkens ik ergens “men gsm” of “u e-mailadres” zie staan en mijn darmen beginnen een korte maar pijnlijke spasmendans elke keer ik in een tekst “de idee” zie staan wanneer “het idee” bedoeld wordt.

Recentste bron van lichamelijk ongenoegen is, naast de curryschotel van gisteren, de radioreclame van Luminus. Daarin heeft de warme stem het over de bekende androgyne variant op de smurfen, die enveloppen brengt “gevuld tot 200 euro”.

Dat kan juist zijn, daar niet van. Toch als het gaat over enveloppen met een zichtbare maataanduiding, die gevuld zijn tot precies aan het streepje waar ‘200 euro’ bij staat. Waarmee ze gevuld zijn, weet niemand.

Ik vermoed echter dat Luminus bedoelt dat er in die enveloppen geld zit, met een maximum van 200 euro. In dat geval zijn het enveloppen “gevuld met tot 200 euro”. Toegegeven, dat bekt voor geen meter. Maar ik krijg er tenminste geen darmspasmen van.

Behave (BHV)

Hou me tegen als ik het fout heb, maar als ik het goed heb is het probleem met BHV het volgende: zolang Brussel, Halle en Vilvoorde een kieskring vormen, kunnen de inwoners van de Vlaamse gemeenten Halle en Vilvoorde ook op Waalse politici en partijen stemmen, iets wat nergens anders in België kan. Omdat er in die Vlaamse gemeenten ook heel wat franstaligen wonen, voelen de Vlaamse politici en partijen zich bedreigd.

De Vlamingen willen de kieskring splitsen, zodat de inwoners van de Vlaamse gemeenten Halle en Vilvoorde dan enkel nog op Vlaamse politici en partijen kunnen stemmen, zelfs als de inwoner in kwestie franstalig is. De Walen willen die splitsing niet omdat deze unieke situatie hen in staat stelt van de macht te grijpen in Vlaamse gemeenten. Eerst Vlaanderen, daarna de wereld, zoiets.

De Vlamingen kunnen de kieskring eenzijdig splitsen omdat ze in de meerderheid zijn, maar beleefd als ze zijn willen ze de Walen wel iets in ruil geven. Ook wel omdat een eenzijdige splitsing erg lang kan aanslepen door vertragingsmaneuvers van de franstaligen. En dus werd er voor de vlotte weg van de onderhandeling gekozen, om zo een gemeenschappelijk akkoord te bereiken. Mhaha.

Hoewel in dit geval volgens mij de Walen overduidelijk de schuldigen zijn aan het hele débacle, onder het motto “geef ze een vinger en ze pakken een arm”, is de huidige crisis ook en vooral een gevolg van het feit dat politici niet onderhandelen in naam van de mensen die hen verkozen hebben, maar in functie van hun eigen carrière. Niet met de harde hand erdoor gaan, voorzichtig blijven in de commentaar en vooral niet boven het maaiveld uitsteken om toch maar een oplossing uit de bus te slepen. Degoutant, kortom.

Nochtans, BHV moet toch de simpelste kwestie ooit zijn om op te lossen? Het had langs Vlaamse kant allang eenzijdig gesplitst kunnen zijn, ondanks alarmbelprocedures en whatnot. Dat zou z’n tijd duren, maar het is niet dat de onderhandelingen van ejaculatio praecox gaan. En als je dan toch niet voor separatistisch schoelje wil uitgemaakt worden, kan het volgens mij zelfs nog simpeler – en logischer: zorg dat élke Belg op élke Vlaamse of Waalse partij kan stemmen.

Ik kan toch niet de enige zijn die het vreemd vindt dat hij bij nationale verkiezingen maar op de helft van de kandidaten kan stemmen? Laten we puur voor de lol aannemen dat ik DJ Reynders een bekwame politicus vind, mijn stem zal hij nooit kunnen krijgen omdat ik niet op hem mag stemmen. Nochtans ben ik Belg en is hij Belg. Hoe kan een regering nu ooit verdiend regeren na Frankensteinsiaanse verkiezingen zoals bij ons?

Bij de burgemeesterverkiezingen in je stad of dorp mag je toch ook stemmen op een kandidaat uit een andere parochie dan de jouwe? Het lijkt bizar, maar de vergelijking houdt wel degelijk steek. Brussel-Halle-Vilvoorde is niet het probleem, de rest van België is het probleem. En dat is geen separatistisch gezwets, want ik ben tegen een onafhankelijk Vlaanderen. Doe mij maar de Verenigde Staten van Europa, netjes verdeeld per taalgebied.

Is er een politicus in de zaal die mij kan uitleggen waarom ik niet op een franstalige Belg kan stemmen en omgekeerd? Er valt een stem mee te verdienen.

Gamer

Ik ben geen gamer. Daar zijn verschillende redenen voor. Ten eerste heb ik een aantal andere hobby’s die mijn vrije tijd opeisen en waarmee ik mij voldoende amuseer, dankuwel. Ten tweede heb ik na de NES nooit een andere spelconsole gehad en was mijn pc nooit krachtig genoeg om de laatste nieuwe games te draaien. Mijn geld ging immers naar gitaren, versterkers, cymbalen et les autres, dingen waarin ik een nuttigere investering zag dan in hardware die per minuut vermindert in waarde.

Twee uitzonderingen op de regel: Championship Manager (het huidige Football Manager, niet te verwarren met, euh, Championship Manager) en de GTA-reeks. Vooral in die laatste kon ik mij uren verliezen, met Vice City en San Andreas als uitschieters. Een hele wereld waarin je vrij kon rondlopen en al naargelang de stand van je hoed de verhaallijn kon verderzetten. Net een film, maar dan eentje waarvan jij zelf het tempo bepaalt. Het feit dat je alles en iedereen ongestraft kon kapotmaken als je even geen zin had, droeg natuurlijk ook bij tot de pret.

Fallout 3
Ondanks de schitterende commentaren heeft het lang geduurd eer ik Fallout 3 een kans gaf. Zodra er in een spel statistieken, perks of monsters voorkomen, haak ik immers af. Ik wil geen class kiezen of abilities vrijspelen en ik wil al zeker niet schrikken. Maar Fallout 3 bleek something else te zijn. De wijde wereld en de interessante personages gecombineerd met de sfeervolle muziek uit de jaren 40 creëerde een wereld die het waard was om ontdekt te worden. Ik werd meegesleept door het spel, al heb ik sommige zombie-infested zones ongetwijfeld niet grondig genoeg uitgekamd omdat ik nu eenmaal niet graag bang ben.

Borderlands
Na het meermaals uitspelen van Fallout 3 wou ik meer. Borderlands leek mijn vangnet voor het zwarte gat te worden. Afgaande op de beschrijving leek het gelijkaardig aan Fallout 3, maar dan met een leuke, cartoonachtige tekenstijl en bergen humor. Jammer genoeg bleek het spel nog meer een RPG dan Fallout 3 en was de spelwereld behoorlijk dood. Ook het feit dat alle vijanden, inclusief bosses, na verloop van tijd gewoon weer tot leven kwamen gaf het een voor mij te repetitief karakter.

Assassin’s Creed II
En dus zit ik nog steeds op mijn honger. Het duurt nog wel even eer de nieuwe Fallout (New Vegas) er aankomt en ik heb geen PS3, dus Heavy Rain en Red Dead Redemption zullen aan mij voorbijgaan. Mogelijke oplossing: Assassin’s Creed II. Volgens vele vrienden een wereldspel, ook met een vrij open wereld en zonder monsters. Just what I want. Maar met twee grote nadelen: het spel is behoorlijk duur en je kan het niet spelen zonder internetverbinding. Dat geldt niet alleen voor jouw internetverbinding, maar ook voor die van de servers van Ubisoft. Hebben zij een probleem, dan kan je niet spelen. Idem als jouw verbinding even wegvalt of je onderweg even op je notebook wil spelen. Geen internet? Geen spel.

Oké, DRM muss sein, maar dat gaat me net iets te ver. Ik wil de ontwikkelaars gerust steunen als ze een geweldig spel maken, maar bedrijven die hun kopers willen vastketenen à la Apple verdienen mijn geld niet. De userscore voor Assassin’s Creed II op Gamespot zegt dat ik niet alleen ben met die mening: 4,7/10, terwijl het spel op de consoles steevast boven de 9/10 zit.

Dus wat nu? Wachten op Fallout: New Vegas? Het oudere Saint’s Row II proberen? Of toch maar zwichten en Assassin’s Creed II bestellen, wetende dat ik afhankelijk zal zijn van tinternet hier en ginder?

Raz*War

Via Golb ontdekte ik Raz*War, een scheerproductenfabrikant die je gratis een startpakket opstuurt als je de verzendkosten wil betalen. Omdat ik een cheap ass ben en na tien jaar wel eens iets anders wilde proberen dan mijn trouwe Gillette Mach 3, had ik geen extra argumenten nodig.

Bestellen ging erg vlot. Gegevens invullen, eens hartelijk lachen met de € 1,77 verzendkosten voor twee pakketten, op Order drukken, twee dagen wachten en ta-dah: scheermesjes in de bus.

Een startpakket bevat een handvat en een mesje, netjes opgeborgen in een hip stoffen zakje. Het eerste wat me bij het uitpakken opviel, was het contrast tussen het handvat en het mesje.

Het koele, stalen handvat ziet er behoorlijk hip uit en voelt ook stevig aan, terwijl het mesje zelf meer weg heeft van die wegwerpscheermesjes waar je je huid mee openhaalt.

Ik begon dan ook met veel angst aan de eerste scheerbeurt, maar die viel verrassend goed mee. Hoewel het scheren zelf af en toe wat ruw aanvoelde was het eindresultaat zelfs gladder dan wat ik met mijn Mach 3 presteer. Ik had tijdens het proces ook opvallend minder bloed verloren dan gewoonlijk.

Raz*War heeft trouwens een opmerkelijke verkoopstactiek: je kan bij hen een scheerabonnement nemen, waarbij je drie keer per jaar tien mesjes opgestuurd krijgt. Zo hoef je zelf niet naar de winkel en het is bovendien een pak goedkoper dan de leading brands.

Een surfrondje op de website van het bedrijf leerde me dat ze ook een aantal producten hebben voor de gevoelige huid. Tijdens mijn tienjarige lidmaatschap van de scheerclub ben ik nog nooit een balsem of after shave tegengekomen die ondanks de beloftes niet brandt of irriteert. Als Raz*War die klus klaart en zijn mesjes even robuust maakt als zijn handvaten, stuur ik mijn Mach 3 misschien met pensioen.

Van het internet word je depressief

Zoals heel wat mensen heb ik af en toe eens last van een dipje. Omdat mijn leven behoorlijk vlekkeloos verloopt is er meestal geen directe oorzaak te bespeuren, behalve het gebrek aan zonlicht dat rond deze tijd zijn tol begint te eisen. Maar daar komt met de lente wel verandering in en dan komt alles weer goed.

Toch lijkt het alsof er meer en meer momenten zijn waarop ik alles beu ben. Mijn job, mijn hobby’s en mezelf, telkens ik merk dat ik nog steeds niets heb gedaan om de ene of de andere droom te verwezenlijken of simpelweg een dag heb verspild aan nietsdoen zonder ervan te genieten. Dat ligt natuurlijk voor een deel aan mezelf, want als ik mijn uitstelgedrag zou aanpakken, zou ik er al een pak beter voor staan. Maar dat stel ik uiteraard telkens weer uit.

Gelukkig heb ik deze week nog een andere schuldige voor mijn beubuien kunnen ontmaskeren: tinternet. Sinds elke boerenkloot ongestraft zijn mening kan uiten op het web en dat ook doet, krijgt de intensieve surfer een heel ander beeld van zijn wereld voorgeschoteld dan wat hij offline te zien krijgt.

Vroeger was ik geschokt wanneer er oorlogsbeelden op televisie te zien waren of wanneer moorden uitgebreid werden beschreven in de krant, vandaag word ik misselijk en agressief van de commentaren onder online nieuwsberichten of op internetfora.

Corruptie, moord en diefstal zijn van alle tijden, enkel de berichtgeving erover is geëvolueerd. Mensen die corrumperen, moorden of stelen, worden al eeuwen ‘misdadigers’ genoemd en gestraft. Geen verwarring daar, iedereen weet wat misdaad is en iedereen is er tegen.

Maar die typische verzuurde Vlaming, die haat en oppervlakkigheid spuit in het commentaarveld onder artikels bleef tot nu toe anoniem, hield zijn misplaatste opmerkingen voor zich of kon ze hoogstens kwijt bij zijn of haar verveelde levensgezel.

Vóór de komst van het internet waren Zonder Kleurtje, Berchem en Vlaming Echte, Gistel (zo dom zijn ze wel) gewoon die vriendelijk ogende zestiger op de bus en die behulpzame garagist die je banden gratis oppompte. Je kruiste achteloos hun pad en hoefde je geen zorgen te maken over hun opvattingen en hun bijdrage aan de maatschappij waar je deel van uitmaakt.

Maar eens op het wereldwijde web hullen ze zich in het warme deken der anonimiteit en verliezen ze alle nuance, daarbij elkaar opstokend tot de meest degoutante uitspraken die in mijn ogen even misdadig zijn als ‘traditionele’ wandaden. Kortzichtigheid, onverdraagzaamheid en egoïsme troef en geen mens die er tegen ingaat.

Het internet toont het ware gelaat van de mensen om ons heen en it ain’t pretty. Natuurlijk zijn al die zeurende kabouters op krantensites en trolls op fora overal niet representatief voor heel Vlaanderen (althans, dat hoop ik), maar dat dringt niet altijd door tot mijn brein. En daar kan een mens al eens een dipje van krijgen.

Straks Falling Down nog eens opzetten en zachtjes het jagersmes bijslijpen.