Dat ik niet zo heel erg veel ken van politiek en dat het me ook maar matig kan boeien, is geen geheim voor die ene regelmatige lezer van mijn blog (dag Jef!). Maar toch denk ik niet dat mijn onwetendheid de reden is waarom ik niet begrijp waarom er vandaag gestaakt wordt.
Als ik het goed heb, is de hoofdreden van de zogenaamde nationale actiedag (hoewel zowat 90% van mijn kennissenkring vandaag nochtans braaf gaat werken) de dalende koopkracht. Alles wordt duurder en de baas betaalt ons niet genoeg om een normale levensstijl de onderhouden, juist? Daar stel ik mij twee vragen bij:
1. Heeft er iemand die dalende koopkracht al op straat gezien? Ik zie niets anders dan tieners met iPhones, marginale figuren in trainingspakken met een dure BMW en breedbeeldtv’s door het openstaande raam van een sociale woning. Ik verdien behoorlijk weinig, maar dankzij mijn ouders en mijn spaargeld heb ik vorig jaar een appartement gekocht. Mijn koopkracht is daardoor uiteraard serieus gedaald, maar ik zie het als een investering. Ik heb dan wel geen iPhone, dikke auto of breedbeeldtv, maar ik kom wel rond. En mij maak je niet wijs dat al die boze mensen zoveel minder verdienen als mij.
2. Hoe denk je die koopkracht te verhogen door de economie een hele dag aan zijn kloten te trekken? If anything zouden we net hàrder moeten werken denk ik dan, of maak ik hier een gigantische rederingsfout? Ik las net een vergelijkbare stelling bij Pietel, die geheel terecht zegt dat je evengoed tijdens je middagpauze actie kan gaan voeren om gehoord te worden.
Voor zover ik hoor, treft de stakingsactie alleen de gewone mensen, die graag op tijd en zonder extra stress op hun werk wilden geraken vanmorgen. Geen openbaar vervoer, files op de wegen, … De frustratie-emmer is al bijna vol aan het begin van de werkweek. In hoeverre dat een signaal is naar De Koopkracht of de regeringsleden met hun privé-chauffeurs begrijp ik niet goed. Ik zie kortom niet in waarom ik sympathie zou moeten hebben voor de stakers.
En hoezeer ik soms ook sympathie heb voor de socialisten, er is niets dat mij meer irriteert dan een in een vuilzak gehulde machtsgeilaard die, klaarkomend op zijn fiftien minutes op fame, zijn ‘kameraden’ vertelt dat het eens gedaan moet zijn met de ‘zakkenvullende patron’.
Het kan opnieuw mijn beperkte kennis en interesse van de politiek en de zakenwereld zijn, maar als je job of loon je niet aanstaat, dan zoek je toch ander werk? En vind je geen ander werk, dan begin je toch zelf een bedrijf? Heel wat ‘patrons’ hebben dat vroeger ook gedaan, staken er al hun zuurverdiende centen in en bouwden zo hun imperiumpje uit. Tuurlijk zijn er ook genoeg fils-à-papa die alles zomaar in hun schoot geworpen krijgen en de gewone mens minachten, maar ik weiger mee te doen aan de algemene visie baas=duivel die gemeengoed lijkt te zijn onder stakers in het algemeen en vakbonden in het bijzonder.
Een baas is nog steeds een werkgever, de zogenaamd gewone mens met zijn dure spullen maar te weinig geld is een werknemer. Geven en nemen is een eenvoudig proces dat door beide partijen kan stopgezet of geoptimaliseerd worden. Niet tevreden? Doe dan iets constructiefs en zorg dat er geen onschuldige mensen het slachtoffer worden van jouw onvermogen om je leven in eigen handen te nemen of je geld goed te beheren.
Enneuh, proficiat ook met het exponentieel verhogen van de CO2-uitstoot vandaag.
Dick Richie 
Als je nog niets gemerkt hebt van de daling van de koopkracht, moet je echt eens wat vaker zelf je boodschappen gaan doen. Wij komen rustig rond, zelfs na het recent aankopen van een huis, maar dat neemt niet weg dat ik ook steeds vaker bleek word wanneer ik aan de kassa van de GB mijn rekening krijg…
En ja, er worden nog steeds veel luxeproductjes gekocht. Maar dat betekent niet dat er geen massa mensen is die het financieel erg zwaar heeft. Dat betekent alleen dat er naast die massa sukkelaars, ook een massa rijke stinkers is, die niet doorhebben dat het voor hun landgenoten krabben is aan het einde van elke maand.
En dát is het meest trieste aan alle anti-stakings-posts op allerlei blogs vandaag.
Ik doe mijn boodschappen àltijd zelf en ik merk goed genoeg dat alles duurder wordt, believe you me. Ik snap alleen niet wat het land een volledige dag lamleggen daar aan zal veranderen, maar ik sta open voor een verhelderende verklaring.
Daarnaast heb ik ook geen medelijden met of respect voor de “gewone werkmens” die vindt dat hij uitgebuit wordt door de patron, maar wel zijn loon (en meer) opdoet aan de laatste snufjes.
De landgenoten die nog geen nagel hebben om aan hun gat te krabben, zijn volgens mij niet de stakers. Zij hebben immers geen werk om niet te doen.
Als je nog niets gemerkt hebt van de daling van de koopkracht, moet je echt eens wat vaker zelf je boodschappen gaan doen.
Het is niet omdat de prijzen in de winkel stijgen dat de koopkracht automatisch daalt. Het zou maar erg zijn. Je moet kijken naar wat koopkracht nu eigenlijk is. Mijn definitie is simpel : koopkracht is datgene wat je op het einde van de maand overhoud om te spenderen aan luxe producten.
En we hebben met enkele mensen enkele theoretische berekeningen gemaakt. En wat blijkt, een gemiddeld gezin met twee verdieners heeft helemaal geen dalende koopkracht. De dalende koopkracht situeert zich bij diegene die zwakker staan, de éénverdieners, de mensen met een laag inkomen.
mijneer, men koopkracht daalt, ik kan geen 2 vliegvakanties meer maken per jaar. Zulke mensen moesten eigenlijk beschaamd zijn.
@Blokker: “Het is niet omdat de prijzen in de winkel stijgen dat de koopkracht automatisch daalt.” Tuurlijk wel. Tenzij je loon natuurlijk genoeg stijgt om dat te compenseren. Maar die 20 euro index die ik in januari gekregen heb, deed dat precies niet, last time I checked.
En komaan gasten, de mensen waarover jullie praten, zijn echt niet de mensen die het moeilijk hebben hè. Denken jullie nu echt dat élke Vlaming elk jaar 4 keer op verlof gaat en een plasmascherm in zijn living heeft hangen?
En trouwens, inderdaad, het zijn niet altijd de mensen die staken, die ook effectief persoonlijk recht hebben op klagen. Maar euhm… does the word ‘solidariteit’ mean anything to you? Ik ben blij dat het niet bij iedereen altijd zo’n eng wereldje is van “Ik heb het goed dus niemand moet klagen.”
Niks tegen solidariteit, integendeel. Maar ik begrijp gewoon niet hoe een volledige dag staken de “schuldigen” raakt. Ik weet alleen dat de pendelaars vandaag een serieuze kloot werd afgetrokken (hoewel ik persoonlijk niet erg veel te klagen heb gehad omdat ik dicht bij mijn werk woon), maar in hoeverre heeft de actie de mensen die effectief iets aan de daling van de koopkracht kunnen doen geraakt?
Ik stel me geen vragen bij het doel, wel bij het middel. Maar ik sta open voor argumenten die me kunnen doen inzien dat de filefrustratie van de gemiddelde pendelaar collateral damage was, die in het niets valt bij het gehaalde resultaat.
@Saskaya:
De prijzen worden duurden idd, maar wat il je dan ? Meer loon ?
Wie gaat dat ‘meer loon’ betalen ? Dat zal uiteindelijk ook in de producten doorgerekend worden dus …. nog meer prijsstijgingen … En dan ?
@ Frederik:
Om die cirkel te doorbreken willen de vakbonden dat de regering iets doet zodat de werkgevers niet onmiddelijk worden geraakt.
@ hierboven: ik zette het al in de comments bij Andhi, maar voor de zekerheid post ik het hier ook nog eens:
Ik vraag mij gewoon oprecht af wat een volledige dag van “nationale” staking nu precies heeft uitgehaald tegen de dalende koopkracht en waarom er geen alternatieven zijn die de werkwillige mens geen kloot aftrekken.
Zijn er dan echt geen manieren om een degelijk signaal te geven zonder -ik zeg maar wat- 75% van de werkende bevolking tegen je in het harnas te jagen met een actie die eigenlijk voor hun eigen goed is?
tja, de loonkosten verlagen, dat moet de regering doen. Maar, hoe gaan ze dan de gepensioneerden tegemoetkomen ? Wie gaat dat dan betalen ?
Daarnaast is het schrijnend als je het Westen vergelijkt met opkomende economieën. Hier willen we alles door zo weinig mogelijk te doen, terwijl men in landen als China bv wel bereid is om inspanningen te leveren om vooruit te geraken.
Hier zijn we gewoon gemakzuchtig geworden.
@ Frederik: ja, laten we hier vooral ook sweatshops oprichten waar werknemers amper genoeg betaald worden om eten te kopen en stokslagen krijgen als ze hun targets niet halen.
And while we’re at it: laten we in de VS terug wat negers op katoenplantages zetten, want die hebben de laatste tijd ook nogal een grote bek.
Vooral die ene.
Bedrijven zitten ook met het inflatieprobleem. Dit vergeet men al te vaak. De operationele kosten stijgen. Je kan natuurlijk zeggen dat ze hun eigen prijzen maar moeten verhogen, maar dit is niet evident als je in een competitieve markt opereert. Maar natuurlijk gaan bedrijven niet staken voor hun koopkracht…