Mop van de dag

Volksvertegenwoordiger Bart Tommelein waarschuwt iedereen nog eens voor wat hij “de willekeurigheid van Sabam” noemt, een strijd die hij twee jaar geleden ook al eens voerde. Uiteraard kwam er meteen reactie van Sabam, in hoofde van commercieel directeur Thierry Dachelet. In De Morgen zegt hij dit:

“Wij betwisten formeel dat er onterecht auteursrechten zouden worden geïnd.”

RAAAHAHAHAHAHA! Zelden zo hard en wansmakelijk (althans volgens de mensen in mijn onmiddellijke omgeving)  gelachen als toen ik dat las! Auteursrechten innen puur op basis van het feit dat iemand dezelfde naam heeft als iemand die al twee jaar bijna-maar-nog-niet-helemaal lid is, vind ik anders van behoorlijk wat branie getuigen.

Deze uitspraken bevestigen mijn gevoel: Sabam is al even geloofwaardig als eender welke bijbel. Ik vertrouw nog eerder een politicus in de moneytime van de verkiezingen. En we weten allemaal wat dàt oplevert…

Boodschap van algemeen nut

Dat Chase This Light, de nieuwe cd van Jimmy Eat World, echt wel een dikke schijf is. Voorlopig hoogtepunt: Here It Goes.

De Stap (2)

Hij is gezet.

Nadat mijn zelfvertrouwen een deuk kreeg ter grootte van de Grand Canyon omdat mijn vrienden mijn voornemen om een hometrainer te kopen en -vooral- te gebruiken, weghoonden, is het nu volledig hersteld. Om half zeven vanavond lag ik nog volgevreten voor de televisie en vervloekte ik mijn positieve antwoord op “straks fitness?” (elektronische communicatie is zo pokke-impulsief), nu zit ik fit en monter achter mijn computerscherm.

Zo meteen een frisse Leffe uit de koelkast en een bierworst en ik kan als een vredig man gaan slapen. Tot ik vannacht ongetwijfeld wakker wordt van ondraaglijke krampen over mijn ganse lichaam. Het wordt een fijne dag op het werk.

(Weet iemand een stoer antwoord op de vraag “waarom mankt gij zo?”)

Sequential Art

Het internet bàrst van de goeie webcomics. Een aantal voorbeelden vind je in de zijbalk onder ‘Comics’ (al staan er ook een paar gewone cartoons tussen), maar dat is nauwelijks een representatieve steekproef. Voor wie het verschil niet kent tussen webcomics en cartoons, even een poging tot uitleg: een cartoon is een op zichzelf staande tekening, terwijl bij een webcomic de verhaallijn zich afspeelt over meerdere delen – die meestal wel elk hun eigen clou hebben. Een voorbeeld van een cartoon is Saturday Morning Breakfast Cereal, terwijl Ctrl+Alt+Del een webcomic is. Televisiedieren kunnen een cartoon nog het best vergelijken met een sketch en een webcomic met een serie.

En nu heb ik er weer een hele goeie ontdekt, namelijk Sequential Art (onderaan wel even naar de eerste cartoon scrollen, want intussen zitten ze al aan 347). Hoofdpersonages zijn de tekenaar Art, de antropomorfe kat Kat en de eveneens antropomorfe pinguïn Pip, die samen in een huis wonen. Na een paar afleveringen worden ze vervoegd door de mentaal gestoorde eekhoorn Scarlet.

Sequential Art is heerlijk getekend, heeft fijne verhaallijnen die nooit te lang gerokken worden en is bovendien ook elke keer grappig, al is het niveau van de allereerste cartoons niet echt representatief. Bij wijze van teaser twee cartoons uit het midden van de reeks, die zich afspelen in de kerstperiode: nummer 122 en nummer 127.

De tekenaar van Sequential Art is trouwens dezelfde als die van Freakshow en Sh*thouse, waardoor die personages wel eens durven opduiken in Sequential Art. De volledige reeksen van Freakshow en Sh*thouse vind je in de World of Pipingrad.

Qua vrijdagvertier kan dat wel tellen, dacht ik zo.

Blok Party

Ik wil niet flauw doen, maar op de online cultuurpagina van De Morgen staat een recensie van het concert van Bloc Party in Antwerpen, met een paar pijnlijke taalfouten in. En niet zomaar perongelukjes, maar zondes tegen de basisregels van de spelling. Ik ga er niet om zeuren, ik zet ze gewoon op een rijtje:

• “En voor jouw laat ik mijn tieten zien.” (als het een letterlijke quote is, kan tieten op zich wel)
• homosexueel
• potentiëel (tot twee maal toe, dus wel degelijk bewust)
• electriciteit
• (…) een passage die de veelzijdigheid van Bloc Party in de verf zetten (ongetwijfeld wél een perongelukje)
• In de bisrondes werd ook nog wat ouder werk opgelicht. (Huh?)

Verder zitten er nog wel een aantal kromme zinnen in, maar die ontdek je zelf wel. Ook inhoudelijk heb ik zo mijn bedenkingen. De redacteur schrijft ” (…) het resultaat klonk zo overweldigend dat Bloc Party zich vandaag aandient als een groep die het potentiëel heeft de Radiohead van haar generatie te worden.”

Wat wil dat zeggen? Dat ze een erg sterke plaat zullen maken, gevolgd door experimentele nonsens die door de fans als ‘geniaal’ en door de rest van de wereld als ‘kak’ bestempeld zullen worden en vervolgens hun nieuwe cd zo goed als gratis zelf aan de downloader gaan brengen, wat meteen ook het enige opmerkelijke is aan de plaat in kwestie?

Ik wens het hen niet toe.

Et pour les Flamands la même chose

Nie neuten: mensen die willens wetens wetten en decreten overtreden, zijn niet geschikt om aan het hoofd te staan van een bestuurlijke eenheid van een land.

De Stap

Zoals de meeste mensen die ‘dringend eens iets aan hun conditie moeten doen’, stel ik de Stap ook steeds maar uit. Mijn onstabiele bestaan weerhoudt me ervan om opnieuw in clubverband aan sport te doen, omdat de trainingsuren niet flexibel genoeg zijn. Daarnaast moet ik letterlijk en figuurlijk kotsen van doelloos lopen, en dus is fitness het logische last resort.

Dat heeft dan weer als nadeel dat je zelf uit je luie zetel moet komen om je vrijwillig af te beulen in een fitnesscentrum, tussen een bende opgepompte johnny’s en graatmagere discotheeksletten of -erger nog- meisjes-van-zestig. Je hebt dus een partner in crime nodig, zodat je elkaar kan motiveren om de trip toch een paar keer per week te maken. Mijn vooropgestelde fitnessvrienden bleken echter nog minder ruggengraat te hebben dan ikzelf en dus heb ik een alternatief uitgedokterd.

Dieven van Sabam (2)

Net een vriendelijk telefoontje gekregen van Sabam, om me te vertellen dat ik gelijk had en dat het niet meer zal gebeuren. Blijkbaar stond mijn lidmaatschapsaanvraag na meer dan twee jaar nog altijd on hold en waren ze intussen toch al in mijn naam geld aan het opstrijken.

Op de vraag hoe ze de Dick Richie in hun database verbonden met de Dick Richie die auteur is van de liedjes van mijn band, konden ze evenwel geen antwoord geven. Ze gaven ruiterlijk toe dat er geen enkele link was tussen de Dick Richie die zij kennen en mijn band, en dat het ook weleens een schuilnaam zou kunnen zijn, maar ze hadden dat wel allemaal ‘via internet geverifieerd’. Dat lijkt mij ook zeer sterk, aangezien ik nooit zomaar mijn persoonlijke gegevens op internet blootgeef, maar het zou wel kunnen.

All’s well that ends well, het jeugdhuis moet -voor mijn band alleszins- geen cent betalen. Moraal van het verhaal: Sabam schroomt zich niet om in andermans naam geld te eisen, maar als je protesteert binden ze wel zonder gemor in. Hou ze in de gaten.

Dieven van Sabam

Dieven van Sabam! Het is een veelgehoorde uitspraak bij muzikanten en concertorganisatoren. Intussen staan ze niet meer alleen met die mening, maar vandaag heb ik hun grofheid en arrogantie persoonlijk mogen ondervinden. Laat ik beginnen met wat achtergrond: een jaar of twee geleden werkte ik voor een televisieproductiehuis en werd mij aangeraden lid te worden van Sabam. Op die manier zou ik financieel extra kunnen meeprofiteren van wat onze producties opbrachten.

Ik volgde die raad en diende een lidmaatschapsaanvraag in als scenarist/redacteur. Die werd echter in eerste instantie geweigerd, omdat het mijn eerste job was en ik dus nog geen geschreven stukken kon indienen. Ik besloot dat het sop de kool niet waard was en reageerde niet meer. Op een paar nieuwsbrieven in mijn mailbox na heb ik sindsdien ook niets meer van Sabam gehoord. Tot vandaag.

Trop is teveel

Ik knijp regelmatig een oogje dicht, maar dit slaat echt alles. Iedereen maakt weleens een taal- of spelfout en ik ben de laatste persoon ter wereld die kan bogen op een smetteloos taalgebruik, maar trop is teveel. Met de beste wil van de wereld kan ik niet begrijpen dat de redacteur die het krantenartikel in kwestie (en zijn of haar eindredacteur dan wel -trice) zo’n gedrocht gepubliceerd krijgt en het nog kan navertellen. Om alle correcties voor te zijn, hier even het volledige artikel, zoals het gisteren (06/11/2007) online stond op de sites van de Gazet Van Antwerpen en Het Belang Van Limburg:

Man kondigt moord aan in sms en voert hem ook uit

Een 36-jarige vrouw, moeder van drie kinderen, is maandagavond in haar woning in het Henegouwse Chapelle-lez-Herlaimont vermoord door haar ex-partner.

Vlak voor de feiten had de dader nog een sms gestuurd waarin hij zei aankondigde haar te zullen doden. Hij pleegde de moord met een hamer. Iets later ontdekte haar kinderen de stervende vrouw.

De man, een zekere Philip, sloeg de vrouw verschillende keren met een hamer. De dader was dinsdagvoormiddag nog steeds op de loop. De feiten speelden zich af in de woning van de vrouw, in een sociale woonwijk. Het slachtoffer werd naar een ziekenhuis in La Louvière overgebracht, waar ze in de loop van de nacht overleed aan haar verwondingen.

Gevoelige lezers hebben nu ongetwijfeld al kotsend opgegeven, de rest vertel ik met graagte wat er volgens mij zoals scheelt aan bovenstaand bericht.